Τι να πει κανείς για την Intel των τελευταίων χρόνων; Από τότε που κυκλοφόρησε τους επεξεργαστές Conroe, η εταιρεία έχει μπει σε ένα δρόμο συνεχής εξέλιξης και πλέον έχει αφήσει πολύ πίσω την AMD σε επίπεδο τεχνολογίας και απόδοσης. Όλα αυτά τα χρόνια, η Intel παρουσιάζει σε τακτά χρονικά διαστήματα νέους επεξεργαστές, ακολουθώντας τη φιλοσοφία τικ-τοκ, ενός ρολογιού που θέλει την εταιρεία σε κάθε τοκ και παρουσιάζει μια καινούρια αρχιτεκτονική και σε κάθε τικ μια βελτιστοποίησή της. Πέρσι, παρουσίασε τους επεξεργαστές γενιάς Sandy Bridge που τους ξέρουμε σαν Core i3/i5/i7, το οποίο ήταν ένα τοκ. Φέτος είναι η σειρά του τικ, όπου η Intel παρουσιάζει τουςIvy Bridge επεξεργαστές, μια βελτιωμένη εκδοχή τους.
Φυσικά, η νέα γενιά επεξεργαστών κυκλοφορεί και αυτή κάτω από την ονοματολογία Core, με τα πρώτα μοντέλα που διατίθονται να ανήκουν στις σειρές Core i5 και Core i7, όπως πλέον ο αριθμός που ακολουθεί δεν ανήκει στη δεύτερη χιλιάδα αλλά στη τρίτη, με το κορυφαίο μοντέλο να είναι οCore i7 3770K. Η ονομασία των μοντέλων έχει αλλάξει κάπως και η αντιστοίχιση έχει ως εξείς:
Core: αναφέρεται στη γενικότερη σειρά
i5/i7: αναφέρεται στην ειδικότερη σειρά, με τους i5 να διαθέτουν τέσσερα threads με τέσσερις πυρήνες και τους i7 οχτώ threads με τέσσερις πυρήνες. Πλέον όμως οι Core i5 έχουν και λιγότερη L3 cache
3xxx: ο αριθμός 3 στο συνολικό νούμερο φανερώνει τη τρίτη γενιά Core, ενώ ο τριψήφιος αριθμός φανερώνει το ακριβές μοντέλο
K: το γράμμα αυτό στο τέλος της ονομασίας μας δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με επεξεργαστή που διαθέτει ξεκλείδωτο πολλαπλασιαστή, επιτρέποντας έτσι το πολύ καλύτερο overclocking.
Οι πρώτοι επεξεργαστές που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες είναι τα κορυφαία και ακριβότερα μοντέλα της σειράς, με τέσσερις πυρήνες και με ή χωρίς λειτουργία hyperthreading. Το Enternity είχε στη διάθεσή του τον κορυφαίο όλων, Intel Core i7 3770K, έναν επεξεργαστή που όπως θα δείτε και παρακάτω, καταφέρνει σε όλα τα επίπεδα να κερδίσει κατά κράτος τον Core i7 2600K. Πρώτα όμως πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στην αρχιτεκτονική όλης της σειρας Ivy Bridge και τις βελτιώσεις που έχει κάνει η Intel. Σημαντικότερη όλων είναι φυσικά η χρήση νέας λιθογραφίας, με την εταιρεία να χρησιμοποιεί πλέον τα 22nm, επιτυγχάνοντας έτσι χαμηλότερη κατανάλωση από τα μοντέλα της. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της εταιρείας έχουμε μέγιστη, ονομαστική, κατανάλωση στο κορυφαίο μοντέλο μιας σειράς που δεν ξεπερνάει τα 80Watt (για την ακρίβεια είναι 77Watt). Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε υπολογιστής καταναλώνει συνολικά λιγότερη ενέργεια, επίσης απαιτείται λιγότερο ενέργεια και προσπάθεια για τη ψύξη του επεξεργαστή και φυσικά υπάρχει οικονομικό όφελος.
Συνολικά, έχουμε να κάνουμε με ένα κορυφαίο μοντέλο, που κάνει μεν μικρά βήματα προόδου σε σύγκριση με το προκάτοχό του όσον αφορά στο κομμάτι των επιδόσεων του επεξεργαστή, αλλά όπως θα δούμε σε άλλο θέμα που ετοιμάζουμε, κάνει άλματα προόδου από πλευράς υποσυστήματος γραφικών. Ο Core i7 3770K είναι λοιπόν ο νέος βασιλιάς των CPUs με φυσιολογικό κόστος απόκτησης, αφού τα κάτι παραπάνω από €300 που ζητάει δεν είναι καθόλου πολλά γι αυτά που προσφέρει.
Πηγή
Φυσικά, η νέα γενιά επεξεργαστών κυκλοφορεί και αυτή κάτω από την ονοματολογία Core, με τα πρώτα μοντέλα που διατίθονται να ανήκουν στις σειρές Core i5 και Core i7, όπως πλέον ο αριθμός που ακολουθεί δεν ανήκει στη δεύτερη χιλιάδα αλλά στη τρίτη, με το κορυφαίο μοντέλο να είναι οCore i7 3770K. Η ονομασία των μοντέλων έχει αλλάξει κάπως και η αντιστοίχιση έχει ως εξείς:
Core: αναφέρεται στη γενικότερη σειρά
i5/i7: αναφέρεται στην ειδικότερη σειρά, με τους i5 να διαθέτουν τέσσερα threads με τέσσερις πυρήνες και τους i7 οχτώ threads με τέσσερις πυρήνες. Πλέον όμως οι Core i5 έχουν και λιγότερη L3 cache
3xxx: ο αριθμός 3 στο συνολικό νούμερο φανερώνει τη τρίτη γενιά Core, ενώ ο τριψήφιος αριθμός φανερώνει το ακριβές μοντέλο
K: το γράμμα αυτό στο τέλος της ονομασίας μας δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με επεξεργαστή που διαθέτει ξεκλείδωτο πολλαπλασιαστή, επιτρέποντας έτσι το πολύ καλύτερο overclocking.
Οι πρώτοι επεξεργαστές που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες είναι τα κορυφαία και ακριβότερα μοντέλα της σειράς, με τέσσερις πυρήνες και με ή χωρίς λειτουργία hyperthreading. Το Enternity είχε στη διάθεσή του τον κορυφαίο όλων, Intel Core i7 3770K, έναν επεξεργαστή που όπως θα δείτε και παρακάτω, καταφέρνει σε όλα τα επίπεδα να κερδίσει κατά κράτος τον Core i7 2600K. Πρώτα όμως πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στην αρχιτεκτονική όλης της σειρας Ivy Bridge και τις βελτιώσεις που έχει κάνει η Intel. Σημαντικότερη όλων είναι φυσικά η χρήση νέας λιθογραφίας, με την εταιρεία να χρησιμοποιεί πλέον τα 22nm, επιτυγχάνοντας έτσι χαμηλότερη κατανάλωση από τα μοντέλα της. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της εταιρείας έχουμε μέγιστη, ονομαστική, κατανάλωση στο κορυφαίο μοντέλο μιας σειράς που δεν ξεπερνάει τα 80Watt (για την ακρίβεια είναι 77Watt). Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε υπολογιστής καταναλώνει συνολικά λιγότερη ενέργεια, επίσης απαιτείται λιγότερο ενέργεια και προσπάθεια για τη ψύξη του επεξεργαστή και φυσικά υπάρχει οικονομικό όφελος.
Πέρα από τη νέα λιθογραφία, η Intel άλλαξε αρκετά πράγματα, όχι όμως τόσα πολλά στο τομέα του ίδιου του επεξεργαστή όσο περισσότερο στο τομέα του υποσυστήματος γραφικών που ενσωματώνει. Οι βασικές διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό ενός Ivy Bridge επεξεργαστή σε σχέση με έναν Sandy Bridge αφορούν διορθώσεις και βελτιστοποιήσεις σε συγκεκριμένα σημεία λειτουργίας, με αυτές που γίνονται αντιληπτές από το χρήστη να είναι πρακτικά η υποστήριξη μνημών με συχνότητες έως τα 2,8GHz –αντί για 2,13GHz- αλλά και οι περισσότερες επιλογές όσον αφορά στη διαχείρισηχαρακτηριστικών ενέργειας του επεξεργαστή. Πρακτικά λοιπόν έχουμε να κάνουμε με μοντέλα που πάνω κάτω είναι ίδια με τα προηγούμενα, προσφέροντας όμως υψηλότερες επιδόσεις και ταυτόχρονα χαμηλότερη κατανάλωση, με την Intel να εξακολουθεί να τιμολογεί στα ίδια επίπεδα με τα προηγούμενα μοντέλα. Έτσι, ο Core i7 3770K θα κοστίζει όσο κόστιζε μέχρι σήμερα ο Core i7 2700K.
Πηγαίνοντας στον τομέα του overclocking του επεξεργαστή, της ρύθμισης δηλαδή της συχνότητας λειτουργίας του σε πολύ μεγαλύτερη τιμή σε σχέση με τη ονομαστική, εδώ τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Για ακόμα μια φορά οι χρήστες που θέλουν να πετύχουν σημαντική αύξηση της συχνότητας, καλούνται να επιλέξουν ένα μοντέλο που το όνομά του χαρακτηρίζεται στο τέλος από το γράμμα K. Αυτοί οι επεξεργαστές προσφέρουν ξεκλείδωτο πολλαπλασιαστή, δίνοντας πολύ μεγάλη ευελιξία στον χρήστη. Το παραδοσιακό overclocking με αλλαγή του bus έχει «πεθάνει» από πέρυσι, με τους Sandy Bridge επεξεργαστές. Όσον αφορά στα μοντέλα που δεν έχουν ξεκλείδωτο πολλαπλασιαστή, εδώ τα πράγματα περιορίζονται από τη μέγιστη τιμή του Turbo Mode. Για παράδειγμα ο Intel Core i7 3770 που έχει turbo mode στα 3,9GHz, μπορεί να ρυθμιστεί να λειτουργεί μονίμως σε αυτή τη συχνότητα, αντί για τα 3,4GHz που είναι η επίσημη συχνότητα λειτουργίας. Αυτό πάντως μένει να το επιβεβαιώσουμε εμείς οι ίδιοι, αφού δεν είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε μόνοι μας ένα τέτοιο μοντέλο. Όσον αφορά πάντως το δείγμα του Core i7 3770K που δοκιμάσαμε, καταφέραμε σχετικά εύκολα να τον χρονίσουμε στα 4,6GHz, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε κάποιο εξωτικό σύστημα ψύξης. Στη συχνότητα αυτή ολοκληρώσαμε το σύνολο των μετρήσεων, κάτι που δείχνει ότι οι Ivy Bridge είναι τουλάχιστον το ίδιο καλοί στο overcloclocking με του Sandy Bridge, αν όχι και καλύτεροι λόγω της μικρότερης λιθογραφίας που χρησιμοποιείται.
Όπως είναι λογικό, αφού μιλάμε για ένα βήμα εξέλιξης και όχι κάτι εντελώς νέο, οι επεξεργαστές Ivy Bridge είναι διαθέσιμοι σε socket 1155, το οποίο είναι ίδιο ακριβώς με αυτό των Sandy Bridge. Εφόσον ο εκάστοτε κατασκευής motherboard δώσει το αντίστοιχο BIOS update, κάποιος που έχει ένα παλαιότερο motherboard με P67/H67/Z68 chipset, θα μπορεί να αναβαθμίσει σε Ivy Bridge. Όμως, όπως κάθε φορά που έχουμε μια νέα γενιά επεξεργαστών, έτσι και τώρα η Intel παρουσιάζει και τα αντίστοιχα νέα chipset υποστήριξης, με το κορυφαίο από αυτά να είναι το Z77. Τρια είναι τα βασικά πλεονεκτήματα που αποκτάει κανείς πηγαίνοντας σε ένα νέο motherboard με το Z77 chipset. Το πρώτο είναι η υποστήριξη τρίτης γενιάς θυρών PCI-Express, το δεύτερο η native υποστήριξη θυρών USB 3.0 και το τρίτο η υποστήριξη της τεχνολογίας Intel Rapid Start. Από αυτά βέβαια, το πρώτο παίζει ελάχιστο ρόλο για τους περισσότερους κοινούς θνητούς αφού η εγκατάσταση μια PCI-E Gen 3.0 κάρτας γραφικών σε ένα αντίστοιχης γενιάς motherboard δεν προσφέρει κάποια διαφορά σε σχέση με τη τοποθέτηση της ίδιας κάρτας σε μια PCI-E Gen 2.0 θύρα. Όσον αφορά στη native -από το ίδιο το chipset- υποστήριξη της τεχνολογίας USB 3.0, καθώς έγινε η κίνηση αυτή, αλλά εδώ και καιρό τα περισσότερα motherboard προσφέρουν τέτοιες θύρες μέσω τρίτων ελεγκτών που κάνουν τη δουλειά αυτή. Όμως η τεχνολογία Intel Rapid Start μπορεί να φανεί πραγματικά ενδιαφέρουσα για πολλούς, αφού επιτρέπει την εκκίνηση του υπολογιστή σε λιγότερο από 5-6 δευτερόλεπτα, κάτι σίγουρα βολικό.
Πηγαίνοντας στον τομέα του overclocking του επεξεργαστή, της ρύθμισης δηλαδή της συχνότητας λειτουργίας του σε πολύ μεγαλύτερη τιμή σε σχέση με τη ονομαστική, εδώ τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Για ακόμα μια φορά οι χρήστες που θέλουν να πετύχουν σημαντική αύξηση της συχνότητας, καλούνται να επιλέξουν ένα μοντέλο που το όνομά του χαρακτηρίζεται στο τέλος από το γράμμα K. Αυτοί οι επεξεργαστές προσφέρουν ξεκλείδωτο πολλαπλασιαστή, δίνοντας πολύ μεγάλη ευελιξία στον χρήστη. Το παραδοσιακό overclocking με αλλαγή του bus έχει «πεθάνει» από πέρυσι, με τους Sandy Bridge επεξεργαστές. Όσον αφορά στα μοντέλα που δεν έχουν ξεκλείδωτο πολλαπλασιαστή, εδώ τα πράγματα περιορίζονται από τη μέγιστη τιμή του Turbo Mode. Για παράδειγμα ο Intel Core i7 3770 που έχει turbo mode στα 3,9GHz, μπορεί να ρυθμιστεί να λειτουργεί μονίμως σε αυτή τη συχνότητα, αντί για τα 3,4GHz που είναι η επίσημη συχνότητα λειτουργίας. Αυτό πάντως μένει να το επιβεβαιώσουμε εμείς οι ίδιοι, αφού δεν είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε μόνοι μας ένα τέτοιο μοντέλο. Όσον αφορά πάντως το δείγμα του Core i7 3770K που δοκιμάσαμε, καταφέραμε σχετικά εύκολα να τον χρονίσουμε στα 4,6GHz, χωρίς να χρησιμοποιήσουμε κάποιο εξωτικό σύστημα ψύξης. Στη συχνότητα αυτή ολοκληρώσαμε το σύνολο των μετρήσεων, κάτι που δείχνει ότι οι Ivy Bridge είναι τουλάχιστον το ίδιο καλοί στο overcloclocking με του Sandy Bridge, αν όχι και καλύτεροι λόγω της μικρότερης λιθογραφίας που χρησιμοποιείται.
Όπως είναι λογικό, αφού μιλάμε για ένα βήμα εξέλιξης και όχι κάτι εντελώς νέο, οι επεξεργαστές Ivy Bridge είναι διαθέσιμοι σε socket 1155, το οποίο είναι ίδιο ακριβώς με αυτό των Sandy Bridge. Εφόσον ο εκάστοτε κατασκευής motherboard δώσει το αντίστοιχο BIOS update, κάποιος που έχει ένα παλαιότερο motherboard με P67/H67/Z68 chipset, θα μπορεί να αναβαθμίσει σε Ivy Bridge. Όμως, όπως κάθε φορά που έχουμε μια νέα γενιά επεξεργαστών, έτσι και τώρα η Intel παρουσιάζει και τα αντίστοιχα νέα chipset υποστήριξης, με το κορυφαίο από αυτά να είναι το Z77. Τρια είναι τα βασικά πλεονεκτήματα που αποκτάει κανείς πηγαίνοντας σε ένα νέο motherboard με το Z77 chipset. Το πρώτο είναι η υποστήριξη τρίτης γενιάς θυρών PCI-Express, το δεύτερο η native υποστήριξη θυρών USB 3.0 και το τρίτο η υποστήριξη της τεχνολογίας Intel Rapid Start. Από αυτά βέβαια, το πρώτο παίζει ελάχιστο ρόλο για τους περισσότερους κοινούς θνητούς αφού η εγκατάσταση μια PCI-E Gen 3.0 κάρτας γραφικών σε ένα αντίστοιχης γενιάς motherboard δεν προσφέρει κάποια διαφορά σε σχέση με τη τοποθέτηση της ίδιας κάρτας σε μια PCI-E Gen 2.0 θύρα. Όσον αφορά στη native -από το ίδιο το chipset- υποστήριξη της τεχνολογίας USB 3.0, καθώς έγινε η κίνηση αυτή, αλλά εδώ και καιρό τα περισσότερα motherboard προσφέρουν τέτοιες θύρες μέσω τρίτων ελεγκτών που κάνουν τη δουλειά αυτή. Όμως η τεχνολογία Intel Rapid Start μπορεί να φανεί πραγματικά ενδιαφέρουσα για πολλούς, αφού επιτρέπει την εκκίνηση του υπολογιστή σε λιγότερο από 5-6 δευτερόλεπτα, κάτι σίγουρα βολικό.
Ένα από τα πλεονεκτήματα πάντως που έχουν τα νέα chipset είναι το γεγονός ότι πλέον όλα τους υποστηρίζουν και μπορούν να αξιοποιήσουν το ενσωματωμένο υποσύστημα γραφικών του κάθε επεξεργαστή. Δεν υπάρχει διαχωρισμός, όπως συνέβη τους πρώτους μήνες κυκλοφορίας των Sandy Bridge, σε chipset που επιτρέπουν την ενεργοποίηση των Intel HD Graphics σε αυτά που δεν την επιτρέπουν. Όποιος αποκτήσει ένα motherboard βασισμένο σε chipset της σειράς Z, δε χρειάζεται κάρτα γραφικών για να λειτουργήσει τον υπολογιστή του. Τα motherboard έχουν τουλάχιστον δυο εξόδους γραφικών (HDMI, VGA, DVI ή Display Port) και μάλιστα είναι δυνατό και η σύνδεση περισσοτέρων της μιας οθόνης. Και πραγματικά, για κάποιον που δεν ενδιαφέρεται για gaming σε υψηλές αναλύσεις, το υποσύστημα γραφικών που συναντάμε στον Core i7 3770K και σε δυο μοντέλα ακόμα, ονόματι Intel HD4000, είναι πολύ περισσότερο από απλά ικανοποιητικό. Εδώ άλλωστε βρίσκονται και οι περισσότερες αλλαγές που έκανε η Intel, όσον αφορά στη σχεδίαση των νέων επεξεργαστών.
Το HD4000 είναι πραγματικά πολύ καλύτερο σε σχέση με το HD3000 που συναντάμε στους Sandy Bridge επεξεργαστές. Η πρώτη σημαντική αλλαγή έχει να κάνει με την υποστήριξη των DirectX 11, με την Intel πλέον να καταφτάνει την AMD όσον αφορά στην υποστήριξη του συγκεκριμένου API από ένα onboard GPU. Όμως πολλές αλλαγές έχουν γίνει και στο τομέα των επιδόσεων, με το νέο υποσύστημα γραφικών να προσφέρει περισσότερες μονάδες εκτέλεσης εντολών, και κατά συνέπεια υψηλότερες επιδόσεις, μειώνοντας όμως ταυτόχρονα τη κατανάλωση. Η Intel υπόσχεται αύξηση επιδόσεων της τάξης του 15-50% ανάλογα με την εφαρμογή, σε σχέση με τις επιδόσεις του HD3000. Βελτιωμένη είναι και η απόδοση της λειτουργίας QuickSync. Για όσους δε γνωρίζουν, το Quick Sync επιτρέπει την απρόσκοπτη αναπαραγωγή βίντεο HD 1080p, κάτι που βέβαια κάνουν πλέον όλες οι κάρτες γραφικών. Επιπλέον, επιτρέπει την επιτάχυνση του video transcoding μέσω της κάρτα γραφικών, όπως αντίστοιχα κάνουν οι κάρτες των AMD και Nvidia. Μόνο που η ταχύτητα της μετατροπής αυτής είναι από δυο έως 4 φορές (ανάλογα με το είδος του αρχείου που θέλουμε να δημιουργήσουμε) μεγαλύτερη σε σύγκριση με ένα αντίστοιχο σύστημα που χρησιμοποιεί κάρτα γραφικών Radeon HD6970 για την επιτάχυνση. Για την αξιοποίηση του Quick Sync, αυτή τη στιγμή υπάρχουν δυο διαθέσιμες εφαρμογές, το Cyberlink Media Espresso 6.5 και το ArcSoft MediaConverter 7, τα οποία δίνουν παραπλήσια αποτέλεσμα τόσο από πλευράς ποιότητας όσο και από πλευρά απόδοσης.
Διαδικασία αξιολόγησης
Για τις μετρήσεις των επεξεργαστών, χρησιμοποιήσαμε σαν βάση το ολοκαίνουριο Gigabyte Ζ77Χ-UD3H WiFi motherboard, το οποίο βασίζεται στο Intel Z77 chipset. Η κάρτα γραφικών που χρησιμοποιήσαμε ήταν μια Nvidia GeForce GTX560Ti, ο σκληρός δίσκος ήταν ο Kingston SSDNow 200 V+ 128GB και τέλος χρησιμοποιήσαμε ένα ζεύγος μνημών DDR3 Corsair Dominator GT χρονισμένες στα 1866MHz με επιμέρους timing 7/8/7/20. Λειτουργικό σύστημα ήταν φυσικά τα Windows 7 Ultimate 64bit.
Το σύνολο των benchmarks που χρησιμοποιήσαμε περιλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα εφαρμογών που καλύπτουν σχεδόν κάθε τύπου χρήσης. Έτσι μετρήσαμε τις επιδόσεις στα παιχνίδια, στη μετατροπή βίντεο, σε συμπίεση δεδομένων, σε εφαρμογές rendering εικόνων. Επιπλέον, πήραμε και μετρήσεις κατανάλωσης. Για λόγους σύγκρισης, πέρα από τα αποτελέσματα του Intel Core i7 3770K, περιλαμβάνουμε μετρήσεις τόσο του Intel Core i7 2600K όσο και του AMD Phenom II 1100T, τον οποίο μάλιστα είχαμε overclocked στα 3,6GHz για όλο το τεστ. Όσον αφορά τώρα στο υποσύστημα γραφικών, αναλυτικές μετρήσεις θα βρείτε σε σχετικό θέμα που θα ανέβει πολύ σύντομα.
Το HD4000 είναι πραγματικά πολύ καλύτερο σε σχέση με το HD3000 που συναντάμε στους Sandy Bridge επεξεργαστές. Η πρώτη σημαντική αλλαγή έχει να κάνει με την υποστήριξη των DirectX 11, με την Intel πλέον να καταφτάνει την AMD όσον αφορά στην υποστήριξη του συγκεκριμένου API από ένα onboard GPU. Όμως πολλές αλλαγές έχουν γίνει και στο τομέα των επιδόσεων, με το νέο υποσύστημα γραφικών να προσφέρει περισσότερες μονάδες εκτέλεσης εντολών, και κατά συνέπεια υψηλότερες επιδόσεις, μειώνοντας όμως ταυτόχρονα τη κατανάλωση. Η Intel υπόσχεται αύξηση επιδόσεων της τάξης του 15-50% ανάλογα με την εφαρμογή, σε σχέση με τις επιδόσεις του HD3000. Βελτιωμένη είναι και η απόδοση της λειτουργίας QuickSync. Για όσους δε γνωρίζουν, το Quick Sync επιτρέπει την απρόσκοπτη αναπαραγωγή βίντεο HD 1080p, κάτι που βέβαια κάνουν πλέον όλες οι κάρτες γραφικών. Επιπλέον, επιτρέπει την επιτάχυνση του video transcoding μέσω της κάρτα γραφικών, όπως αντίστοιχα κάνουν οι κάρτες των AMD και Nvidia. Μόνο που η ταχύτητα της μετατροπής αυτής είναι από δυο έως 4 φορές (ανάλογα με το είδος του αρχείου που θέλουμε να δημιουργήσουμε) μεγαλύτερη σε σύγκριση με ένα αντίστοιχο σύστημα που χρησιμοποιεί κάρτα γραφικών Radeon HD6970 για την επιτάχυνση. Για την αξιοποίηση του Quick Sync, αυτή τη στιγμή υπάρχουν δυο διαθέσιμες εφαρμογές, το Cyberlink Media Espresso 6.5 και το ArcSoft MediaConverter 7, τα οποία δίνουν παραπλήσια αποτέλεσμα τόσο από πλευράς ποιότητας όσο και από πλευρά απόδοσης.
Διαδικασία αξιολόγησης
Για τις μετρήσεις των επεξεργαστών, χρησιμοποιήσαμε σαν βάση το ολοκαίνουριο Gigabyte Ζ77Χ-UD3H WiFi motherboard, το οποίο βασίζεται στο Intel Z77 chipset. Η κάρτα γραφικών που χρησιμοποιήσαμε ήταν μια Nvidia GeForce GTX560Ti, ο σκληρός δίσκος ήταν ο Kingston SSDNow 200 V+ 128GB και τέλος χρησιμοποιήσαμε ένα ζεύγος μνημών DDR3 Corsair Dominator GT χρονισμένες στα 1866MHz με επιμέρους timing 7/8/7/20. Λειτουργικό σύστημα ήταν φυσικά τα Windows 7 Ultimate 64bit.
Το σύνολο των benchmarks που χρησιμοποιήσαμε περιλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα εφαρμογών που καλύπτουν σχεδόν κάθε τύπου χρήσης. Έτσι μετρήσαμε τις επιδόσεις στα παιχνίδια, στη μετατροπή βίντεο, σε συμπίεση δεδομένων, σε εφαρμογές rendering εικόνων. Επιπλέον, πήραμε και μετρήσεις κατανάλωσης. Για λόγους σύγκρισης, πέρα από τα αποτελέσματα του Intel Core i7 3770K, περιλαμβάνουμε μετρήσεις τόσο του Intel Core i7 2600K όσο και του AMD Phenom II 1100T, τον οποίο μάλιστα είχαμε overclocked στα 3,6GHz για όλο το τεστ. Όσον αφορά τώρα στο υποσύστημα γραφικών, αναλυτικές μετρήσεις θα βρείτε σε σχετικό θέμα που θα ανέβει πολύ σύντομα.
Computation
Ξεκινάμε με τρεις εφαρμογές που παραδοσιακά έχουν να κάνουν με την υπολογιστική ισχύ των επεξεργαστών, τα 7ZIP και WinRar που κάνουν συμπίεση δεδομένων και το MaxxPi που υπολογίζει τους αριθμούς μετά την υποδιαστολή του γνωστού αριθμού π (=3,14…).
Το 7Zip είναι ένα πασίγνωστο open source εργαλείο συμπίεσης δεδομένων και ενσωματώνει το δικό του σύστημα μέτρησης των επιδόσεων για τη συμπίεση δεδομένων. Χρησιμοποιήσαμε λεξικό 32M και πήραμε μετρήσεις τόσο με έναν πυρήνα όσο και με όλους σε λειτουργία. Από το σχετικό διάγραμμα φαίνεται ξεκάθαρα η υπεροχή του 3770K έναντι του προκατόχου του.
Το τεστ του Winrar δε βασίζεται τόσο πολύ στην επεξεργαστική ισχύ όσο στην απόδοση της μνήμης, οπότε και φαίνεται πως οι δυο επεξεργαστές της Intel αποδίδουν το ίδιο. Από την άλλη, η πρόταση της AMD βρίσκεται πραγματικά πολύ πίσω.
Το Maxx PI2 είναι ένα τεστ που βρίσκει τους αριθμούς μετά την υποδιαστολή του μαθηματικού π. Το πλεονέκτημά του είναι ότι μπορεί να αξιοποιήσει όλους τους πυρήνες για τη δουλειά αυτή. Εμείς του βάλαμε να υπολογίζει τα πρώτα 32 εκατομμύρια αριθμών μετά την υποδιαστολή. Ο 3770Κ είναι για ακόμα μια φορά ταχύτερος από τον 2600K με τη πρόταση της AMD να βρίσκεται αρκετά πίσω.
Ξεκινάμε με τρεις εφαρμογές που παραδοσιακά έχουν να κάνουν με την υπολογιστική ισχύ των επεξεργαστών, τα 7ZIP και WinRar που κάνουν συμπίεση δεδομένων και το MaxxPi που υπολογίζει τους αριθμούς μετά την υποδιαστολή του γνωστού αριθμού π (=3,14…).
Το 7Zip είναι ένα πασίγνωστο open source εργαλείο συμπίεσης δεδομένων και ενσωματώνει το δικό του σύστημα μέτρησης των επιδόσεων για τη συμπίεση δεδομένων. Χρησιμοποιήσαμε λεξικό 32M και πήραμε μετρήσεις τόσο με έναν πυρήνα όσο και με όλους σε λειτουργία. Από το σχετικό διάγραμμα φαίνεται ξεκάθαρα η υπεροχή του 3770K έναντι του προκατόχου του.
Το τεστ του Winrar δε βασίζεται τόσο πολύ στην επεξεργαστική ισχύ όσο στην απόδοση της μνήμης, οπότε και φαίνεται πως οι δυο επεξεργαστές της Intel αποδίδουν το ίδιο. Από την άλλη, η πρόταση της AMD βρίσκεται πραγματικά πολύ πίσω.
Το Maxx PI2 είναι ένα τεστ που βρίσκει τους αριθμούς μετά την υποδιαστολή του μαθηματικού π. Το πλεονέκτημά του είναι ότι μπορεί να αξιοποιήσει όλους τους πυρήνες για τη δουλειά αυτή. Εμείς του βάλαμε να υπολογίζει τα πρώτα 32 εκατομμύρια αριθμών μετά την υποδιαστολή. Ο 3770Κ είναι για ακόμα μια φορά ταχύτερος από τον 2600K με τη πρόταση της AMD να βρίσκεται αρκετά πίσω.
Video Transcoding
Η μετατροπή βίντεο από ένα πρότυπο σε ένα άλλο είναι κάτι που κάνει ο περισσότερος κόσμος, είτε για να ανεβάσει ένα βίντεο στο YouTube είτε για να το μεταφέρει σε μια άλλη συσκευή όπως για παράδειγμα ένα smartphone. Εδώ χρησιμοποιήσαμε τέσσερις διαφορετικές εφαρμογές.
Το ArcSoft MediaConverter 7 επιτρέπει την αξιοποίηση τεχνολογιών όπως τo CUDA και το QuickSync, όμως εμείς αξιοποιήσαμε αποκλειστικά την ισχύ του επεξεργαστή για να μετατρέψουμε ένα βίντεο σε μορφή YouTube, σύμφωνα με τις επιλογές της εφαρμογής. Η διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου είναι μικρή, καθώς η εφαρμογή δε «ζορίζει» ιδιαίτερα τους πυρήνες.
Και το MediaEspresso 6.5 της Cyberlink μπορεί να αξιοποιήσει τεχνολογίες όπως το CUDA και το QuickSync αλλά εμείς, για τις ανάγκες του τεστ, βασιστήκαμε αποκλειστικά στην ισχύ των CPU για να μετατρέψουμε ένα βίντεο σε μορφή mp4 για χρήση από iPhone 3GS. Και εδώ, οι διαφορές είναι μικρές, αλλά ο 3770Κ είναι πάλι ταχύτερος
Το GoPro Cineform Studio είναι μια εφαρμογή που μπορεί να διαχειριστεί τα αρχεία βίντεο των καμερών 3D GoPro. Αυτό που κάναμε εμείς είναι να ενώσουμε πρακτικά τα βίντεο που αντιστοιχούν στο δεξί και αριστερό μάτι και μετά να δημιουργήσουμε το 3D video για χρήση στο YouTube. Η όλη διαδικασία είναι αρκετά επίπονη και πλέον βλέπουμε ότι ο 3770Κ είναι πάνω από 10% ταχύτερος σε σχέση με τον 2600Κ.
Το x264 benchmark είναι μια εφαρμογή που βασίζεται στο γνωστό codec x264 και έχει δυο τεστ αξιολόγησης, με το πρώτο να είναι το ελαφρύ και το δεύτερο να βάζει όλους τους πυρήνες να λειτουργούν στο 100%. Ο 3770Κ είναι ταχύτερος κατά περίπου 10%.
Η μετατροπή βίντεο από ένα πρότυπο σε ένα άλλο είναι κάτι που κάνει ο περισσότερος κόσμος, είτε για να ανεβάσει ένα βίντεο στο YouTube είτε για να το μεταφέρει σε μια άλλη συσκευή όπως για παράδειγμα ένα smartphone. Εδώ χρησιμοποιήσαμε τέσσερις διαφορετικές εφαρμογές.
Το ArcSoft MediaConverter 7 επιτρέπει την αξιοποίηση τεχνολογιών όπως τo CUDA και το QuickSync, όμως εμείς αξιοποιήσαμε αποκλειστικά την ισχύ του επεξεργαστή για να μετατρέψουμε ένα βίντεο σε μορφή YouTube, σύμφωνα με τις επιλογές της εφαρμογής. Η διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου είναι μικρή, καθώς η εφαρμογή δε «ζορίζει» ιδιαίτερα τους πυρήνες.
Και το MediaEspresso 6.5 της Cyberlink μπορεί να αξιοποιήσει τεχνολογίες όπως το CUDA και το QuickSync αλλά εμείς, για τις ανάγκες του τεστ, βασιστήκαμε αποκλειστικά στην ισχύ των CPU για να μετατρέψουμε ένα βίντεο σε μορφή mp4 για χρήση από iPhone 3GS. Και εδώ, οι διαφορές είναι μικρές, αλλά ο 3770Κ είναι πάλι ταχύτερος
Το GoPro Cineform Studio είναι μια εφαρμογή που μπορεί να διαχειριστεί τα αρχεία βίντεο των καμερών 3D GoPro. Αυτό που κάναμε εμείς είναι να ενώσουμε πρακτικά τα βίντεο που αντιστοιχούν στο δεξί και αριστερό μάτι και μετά να δημιουργήσουμε το 3D video για χρήση στο YouTube. Η όλη διαδικασία είναι αρκετά επίπονη και πλέον βλέπουμε ότι ο 3770Κ είναι πάνω από 10% ταχύτερος σε σχέση με τον 2600Κ.
Το x264 benchmark είναι μια εφαρμογή που βασίζεται στο γνωστό codec x264 και έχει δυο τεστ αξιολόγησης, με το πρώτο να είναι το ελαφρύ και το δεύτερο να βάζει όλους τους πυρήνες να λειτουργούν στο 100%. Ο 3770Κ είναι ταχύτερος κατά περίπου 10%.
Rendering
Η κατηγορία του rendering έχει αρκετό ενδιαφέρον γιατί οι σχετικές εφαρμογές είναι σχεδιασμένες ώστε να αξιοποιούν όλους τους πυρήνες κατά 100%. Και εδώ έχουμε συνολικά τέσσερις εφαρμογές.
Το Blender είναι μια open source πρόταση για ανθρώπους με καλλιτεχνική φλέβα. Εμείς το χρησιμοποιήσαμε για να κάνουμε rendering μια συγκεκριμένη εικόνα. Ο Core i7 3770K ολοκληρώνει την εργασία όντας ταχύτερος κατά 4,5 sec σε σχέση με τον 2600K, διαφορά που ποσοστιαία βρίσκεται στο 10-12%.
Το Cinebench R10 είναι η παλαιότερο έκδοση του γνωστού benchmark που βασίζεται στις εφαρμογές rendering της Maxon. Είτε με ένα είτε με όλους τους πυρήνες, η διαφορά μεταξύ του νέου και του παλιού βρίσκεται περίπου στο 10%.
Η έκδοση R11,5 του Cinebench βασίζεται σε νεώτερη έκδοση του κώδικα της Maxon, αλλά πρακτικά η λειτουργία είναι αντίστοιχη. Η εικόνα που γίνεται rendering πάντως είναι μεγαλύτερων διαστάσεων και έτσι η ολοκλήρωση της διαδικασίας παίρνει περισσότερο χρόνο, ζορίζοντας πλήρως τους επεξεργαστές. Η διαφορά εδώ μεταξύ πρώτου και δεύτερου είναι μικρότερη
Το Pov-Ray είναι ένα πολύ δημοφιλές εργαλείο raytracing που αναπτύσσεται χρόνια και είναι εντελώς δωρεάν. Η έκδοση 3,7 εχει το δικό της benchmark το οποίο τρέξαμε τόσο με όλους τους πυρήνες ενεργούς όσο και με έναν.
Η κατηγορία του rendering έχει αρκετό ενδιαφέρον γιατί οι σχετικές εφαρμογές είναι σχεδιασμένες ώστε να αξιοποιούν όλους τους πυρήνες κατά 100%. Και εδώ έχουμε συνολικά τέσσερις εφαρμογές.
Το Blender είναι μια open source πρόταση για ανθρώπους με καλλιτεχνική φλέβα. Εμείς το χρησιμοποιήσαμε για να κάνουμε rendering μια συγκεκριμένη εικόνα. Ο Core i7 3770K ολοκληρώνει την εργασία όντας ταχύτερος κατά 4,5 sec σε σχέση με τον 2600K, διαφορά που ποσοστιαία βρίσκεται στο 10-12%.
Το Cinebench R10 είναι η παλαιότερο έκδοση του γνωστού benchmark που βασίζεται στις εφαρμογές rendering της Maxon. Είτε με ένα είτε με όλους τους πυρήνες, η διαφορά μεταξύ του νέου και του παλιού βρίσκεται περίπου στο 10%.
Η έκδοση R11,5 του Cinebench βασίζεται σε νεώτερη έκδοση του κώδικα της Maxon, αλλά πρακτικά η λειτουργία είναι αντίστοιχη. Η εικόνα που γίνεται rendering πάντως είναι μεγαλύτερων διαστάσεων και έτσι η ολοκλήρωση της διαδικασίας παίρνει περισσότερο χρόνο, ζορίζοντας πλήρως τους επεξεργαστές. Η διαφορά εδώ μεταξύ πρώτου και δεύτερου είναι μικρότερη
Gaming
Δε θα μπορούσαμε να αφήσουμε στην απέξω τα αγαπημένα σε όλους μας, παιχνίδια. Άλλωστε, πολλοί είναι εκείνοι που αναβαθμίζουν για να παίζουν games. Δοκιμάσαμε πέντε παιχνίδια και ένα benchmark για να δούμε τόσο τη πραγματική απόδοση όσο και τη θεωρητική.
Από το 3D Mark Vantage τρέξαμε μόνο το CPU test, ώστε να δούμε τη θεωρητική μέγιστη απόδοσητων επεξεργαστών σε ένα παιχνίδι. Το αποτέλεσμα ήταν φυσικά το αναμενόμενο, με τον 3770K να διατηρεί το σύνηθες προβάδισμα του 8-10%.
Το Batman Arkham City διαθέτει το δικό του benchmark το οποίο το τρέξαμε σε ανάλυση 1280x1024 με ρύθμιση medium σε DX9. Οι δυο Core i7 βρίσκονται πολύ μπροστά από τη πρόταση της AMD, αλλά πρακτικά αποδίδουν το ίδιο.
Σειρά είχε το Crysis 2, το οποίο αποφασίσαμε να τρέξουμε σε δυο αναλύσεις, τόσο στη χαμηλή 1280x720 όσο και σε full HD. Τις μετρήσεις τις πήραμε με ρυθμίσεις High, σε περιβάλλον DX11, χωρίς AntiAliasing και HiRes textures και τρέχοντας το benchmark στο χάρτη Times Square. Το αποτέλεσμα και στις δυο αναλύσεις είναι ένα ελαφρύ προβάδισμα του Core i7 3770K, αλλά όχι τέτοιο που να γίνεται αντιληπτό. Μάλιστα, στη μέγιστη ανάλυση, η κάρτα γραφικών γίνεται bottleneck με αποτέλεσμα ακόμα και ο Phenom II να φτάνει πολύ κοντά στους Core i7.
Και το Dirt 3 έχει το δικό του benchmark, το οποίο τρέξαμε σε ανάλυση 1280x1024 με 2x AntiAliasing και ρυθμίσεις Medium. Ο 2600K βρίσκεται ελαφρώς μπροστά, αλλά πρακτικά έχουμε ίδια απόδοση μεταξύ των δυο επεξεργαστών της Intel.
Ακόμα ένα παιχνίδι με ενσωματωμένο benchmark είναι το Hard Reset. Τις μετρήσεις μας τις πήραμε σε ανάλυση 1600x900 με ρυθμίσεις High και χωρίς AntiAliasing. Εδώ είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε να υπάρχει μια σχετική σημαντική διαφορά μεταξύ του 3770Κ και του 2600Κ.
Κλείνουμε το κύκλο μετρήσεων στα παιχνίδια με το Metro 2033, το οποίο επίσης τρέξαμε σε δυο αναλύσεις, σε HD και σε Full HD, με ρυθμίσεις High και με το Depth of Field (DOF) απενεργοποιημένο. Τα αποτελέσματα που παίρνουμε εδώ είναι αντίστοιχα με αυτά του Crysis 2, όπου οι δυο Core i7 αποδίδουν παραπλήσια, ενώ τους φτάνει ο AMD σε ανάλυση Full HD λόγω bottleneck από πλευράς κάρτας γραφικών.
Δε θα μπορούσαμε να αφήσουμε στην απέξω τα αγαπημένα σε όλους μας, παιχνίδια. Άλλωστε, πολλοί είναι εκείνοι που αναβαθμίζουν για να παίζουν games. Δοκιμάσαμε πέντε παιχνίδια και ένα benchmark για να δούμε τόσο τη πραγματική απόδοση όσο και τη θεωρητική.
Από το 3D Mark Vantage τρέξαμε μόνο το CPU test, ώστε να δούμε τη θεωρητική μέγιστη απόδοσητων επεξεργαστών σε ένα παιχνίδι. Το αποτέλεσμα ήταν φυσικά το αναμενόμενο, με τον 3770K να διατηρεί το σύνηθες προβάδισμα του 8-10%.
Το Batman Arkham City διαθέτει το δικό του benchmark το οποίο το τρέξαμε σε ανάλυση 1280x1024 με ρύθμιση medium σε DX9. Οι δυο Core i7 βρίσκονται πολύ μπροστά από τη πρόταση της AMD, αλλά πρακτικά αποδίδουν το ίδιο.
Σειρά είχε το Crysis 2, το οποίο αποφασίσαμε να τρέξουμε σε δυο αναλύσεις, τόσο στη χαμηλή 1280x720 όσο και σε full HD. Τις μετρήσεις τις πήραμε με ρυθμίσεις High, σε περιβάλλον DX11, χωρίς AntiAliasing και HiRes textures και τρέχοντας το benchmark στο χάρτη Times Square. Το αποτέλεσμα και στις δυο αναλύσεις είναι ένα ελαφρύ προβάδισμα του Core i7 3770K, αλλά όχι τέτοιο που να γίνεται αντιληπτό. Μάλιστα, στη μέγιστη ανάλυση, η κάρτα γραφικών γίνεται bottleneck με αποτέλεσμα ακόμα και ο Phenom II να φτάνει πολύ κοντά στους Core i7.
Και το Dirt 3 έχει το δικό του benchmark, το οποίο τρέξαμε σε ανάλυση 1280x1024 με 2x AntiAliasing και ρυθμίσεις Medium. Ο 2600K βρίσκεται ελαφρώς μπροστά, αλλά πρακτικά έχουμε ίδια απόδοση μεταξύ των δυο επεξεργαστών της Intel.
Ακόμα ένα παιχνίδι με ενσωματωμένο benchmark είναι το Hard Reset. Τις μετρήσεις μας τις πήραμε σε ανάλυση 1600x900 με ρυθμίσεις High και χωρίς AntiAliasing. Εδώ είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε να υπάρχει μια σχετική σημαντική διαφορά μεταξύ του 3770Κ και του 2600Κ.
Κλείνουμε το κύκλο μετρήσεων στα παιχνίδια με το Metro 2033, το οποίο επίσης τρέξαμε σε δυο αναλύσεις, σε HD και σε Full HD, με ρυθμίσεις High και με το Depth of Field (DOF) απενεργοποιημένο. Τα αποτελέσματα που παίρνουμε εδώ είναι αντίστοιχα με αυτά του Crysis 2, όπου οι δυο Core i7 αποδίδουν παραπλήσια, ενώ τους φτάνει ο AMD σε ανάλυση Full HD λόγω bottleneck από πλευράς κάρτας γραφικών.
Synthetic
Για το τέλος αφήνουμε τα αποτελέσματα που μας έδωσαν οι δυο σουίτες PC Mark της Futuremark, το Vantage και το 7. Τρέξαμε όλες τις επιμέρους μετρήσεις -πλην αυτών που αφορούν αποκλειστικά στο σκληρό δίσκο.
Από τα διαγράμματα που είδατε, φαίνεται για ακόμα μια φορά ότι ανάλογα με τη χρήση, ο 3770Κ είναι από λίγο έως αρκετά ταχύτερος από τον 2600K.
Για το τέλος αφήνουμε τα αποτελέσματα που μας έδωσαν οι δυο σουίτες PC Mark της Futuremark, το Vantage και το 7. Τρέξαμε όλες τις επιμέρους μετρήσεις -πλην αυτών που αφορούν αποκλειστικά στο σκληρό δίσκο.
Από τα διαγράμματα που είδατε, φαίνεται για ακόμα μια φορά ότι ανάλογα με τη χρήση, ο 3770Κ είναι από λίγο έως αρκετά ταχύτερος από τον 2600K.
Overclocking
Για το τέλος αφήσαμε το overclocking και τις επιδόσεις του επεξεργαστή στα 4,6Ghz όπως είχαμε υποσχεθεί νωρίτερα. Το δείγμα που είχαμε στα χέρια μας κατάφερε να λειτουργήσει απροβλημάτιστα στα 4,6Ghz, χωρίς να παρατηρήσουμε ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες. Κατά τη διάρκεια του benchmarking δεν είχαμε κολλήματα και καθυστερήσεις και συνολικά δούλεψε σαν να ήταν στην φυσιολογική του συχνότητα. Στο παρακάτω πίνακα μπορείτε να δείτε τις επιδόσεις του Intel Core i7 3770K στην εργοστασιακή του συχνότητα λειτουργίας όσο και στα 4,6Ghz, ενώ στη τελευταία στήλη έχουμε σημειώσει την ποσοστιαία αύξηση των επιδόσεων, η οποία σε γενικές γραμμές βρίσκεται περίπου στο 10-15%.Συνολικά, έχουμε να κάνουμε με ένα κορυφαίο μοντέλο, που κάνει μεν μικρά βήματα προόδου σε σύγκριση με το προκάτοχό του όσον αφορά στο κομμάτι των επιδόσεων του επεξεργαστή, αλλά όπως θα δούμε σε άλλο θέμα που ετοιμάζουμε, κάνει άλματα προόδου από πλευράς υποσυστήματος γραφικών. Ο Core i7 3770K είναι λοιπόν ο νέος βασιλιάς των CPUs με φυσιολογικό κόστος απόκτησης, αφού τα κάτι παραπάνω από €300 που ζητάει δεν είναι καθόλου πολλά γι αυτά που προσφέρει.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου