Μετά από αρκετά 24ωρα με το νέο σύστημα οικιακής ψυχαγωγίας της Nintendo, ήρθε η ώρα για τα τελικά μας συμπεράσματα. Τι ακριβώς προσπαθεί να πετύχει η ιαπωνική εταιρεία του Kyoto; Είναι τοWii U σύστημα της νέας γενιάς ή απέλπιδα προσπάθεια της Nintendo να κρατήσει στο πλευρό της τους φανατικούς υποστηρικτές της που απλά έβλεπαν τα third party games να γίνονται ξεπέτα και να μεταφέρονται με έναν μέτριο -στην πλειοψηφία- τρόπο στο Wii; Οι απαντήσεις στα περισσότερα από αυτά τα ερωτήματα είναι σχεδόν εύκολες. Πάμε λοιπόν να δούμε τι ακριβώς είναι αυτό το νέο σύστημα της Nintendo.
Μετά την επιλογή του Wii που ναι μεν αποδείχτηκε μεγάλη εμπορική επιτυχία για την ιαπωνική εταιρεία, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να αποτελέσει μια αξιόλογη πρόταση για τους hardcore gamers και το μεγαλύτερο μέρος των developers, η Nintendo αποφασίζει να στραφεί σε ένα σύστημα που και θα μπορεί να αποδώσει γραφικά στα επίπεδα των PlayStation 3 και Xbox 360 και να προσφέρει το κάτι παραπάνω σε επίπεδο gameplay, αλλά και να μην αλλοιώσει το χαρακτήρα της στο πρόσωπο των fans. Το αποτέλεσμα είναι το Wii U, μία νέα κονσόλα που χαρακτηρίζεται τόσο από τα HD γραφικά, όσο και από τον ξεχωριστό ρόλο του βασικού χειριστηρίου, του Wii U GamePad. Το Wii U GamePad είναι ένα ειδικό χειριστήριο με τη μορφή tablet και μία οθόνη αφής διαγωνίου 6.2 ιντσών στο κεντρικό τμήμα. Η οθόνη αυτή λειτουργεί διαφορετικά σε κάθε τίτλο και αξίζει να σημειώσουμε ότι μέχρι στιγμής μας έχει προσφέρει -στους λίγους διαθέσιμους τίτλους βέβαια- αρκετές και διαφορετικές εμπειρίες.
Στο Sonic & All-Stars: Racing Transformed χρησιμοποιείται για την επίδειξη του χάρτη και της τοποθεσίας του κάθε αγωνιζόμενου, στο New Super Mario Bros. U αναπαράγει ακριβώς την εικόνα που προβάλλεται στην τηλεόραση (ώστε να μπορεί κάποιος να παίξει και χωρίς να είναι ακριβώς μπροστά της), ενώ στο Nintendo Land υποστηρίζει έμπρακτα αυτό που η εταιρεία ορίζει ως… ασύμμετρο gameplay. Περισσότερα για το πώς αξιοποιείται το ειδικό χειριστήριο θα έχουμε πάντως την ευκαιρία να πούμε στα reviews που θα ακολουθήσουν μέσα στις επόμενες μέρες. Επιστρέφοντας στα του Wii U GamePad, πρέπει να τονίσουμε πως πρόκειται για ένα περιφερειακό που συνδέεται ασύρματα με το σύστημα και προσφέρει όλα τα κλασικά πλήκτρα εντολών, trigger buttons (σκανδάλες), σταυρό κατευθύνσεων, αισθητήρα NFC, ενώ χάρη στην ειδική λειτουργία του πλήκτρου TV (όπου ο χρήστης καταχωρεί τον κατασκευαστή της τηλεόρασής του), μπορεί πλέον να ξεχάσει το χειριστήριό της και να την ελέγχει με το περιφερειακό της Nintendo.
Οι εντολές είναι μεν απλές (πχ. έλεγχος φωνής, αλλαγή καναλιού και επιλογή εισόδου), ωστόσο σίγουρα μπορεί να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες του τηλεθεατή. Ακόμη, στο πίσω μέρος του υπάρχει και ένα ειδικό stylus για τις διάφορες λειτουργίες της οθόνης. Οι διαστάσεις του Wii U GamePad το φέρνουν κοντά στον όγκο ενός iPad, με σαφώς μεγαλύτερο βάρος ωστόσο και με έντονο το πλαστικό σε όλα τα σημεία. Το χειριστήριο έρχεται με δυνατότητα αποστολής εντολών με υπέρυθρες, jack ακουστικών και ειδικές λαβές για να μπορεί να προσαρμόζεται καλύτερα στα χέρια του χρήστη. Οι διαστάσεις της οθόνης του είναι 854x480 με πυκνότητα στα 158ppi και παρόλο που δεν αγγίζει καν τα όρια του 720p η απόδοσή του στα διάφορα games δε δημιουργεί καμία αίσθηση SD. Μέσω των διάφορων αισθητήρων που περιλαμβάνει (όπως τα accelerometer και gyroscope) επιτρέπει τη «διαφορετική» χρήση του στα games που τους εκμεταλλεύονται και συνολικά αφήνει καλές εντυπώσεις. Μοναδικό θέμα που ίσως αντιμετωπίσουν κυρίως οι hardcore fans είναι ότι από την μία το βάρος του δεν επιτρέπει την άνετη χρήση για πολλές ώρες (που θα πρέπει να περάσουν με τη συνοδεία του τροφοδοτικού), αλλά και δυσκολεύει σε περιπτώσεις που πχ. παίζει κάποιος ξαπλωμένος στο κρεβάτι του και πρέπει να κάνει κινήσεις στο περιβάλλον.
Η απόσταση, τέλος, των αναλογικών μοχλών από τα πλήκτρα είναι κι αυτή ένα θέμα, αλλά εντάσσεται περισσότερο στην κατηγορία των... παροχών που θέλουν χρόνο για να γίνουν συνήθεια. Η τελευταία παρατήρηση που μας ενόχλησε είναι το γεγονός πως ο μηχανισμός δόνησης του Wii U GamePad κάνει αρκετό θόρυβο, με αποτέλεσμα σε συνθήκες μέτριας έντασης της τηλεόρασης ή του home cinema, να ακούγεται μέσα από το πλαστικό κάλυμμα. Στα θετικά του Wii U GamePad πρέπει ωστόσο να εντάξουμε το γεγονός ότι η λειτουργία του ακόμη και αρκετά μέτρα μακριά από την κονσόλα (σε λογικά πλαίσια εντός σπιτιού) δεν αντιμετωπίσαμε την παραμικρή καθυστέρηση και αλλοίωση της εμπειρίας στο gameplay. Το μεγαλύτερο αρνητικό ωστόσο είναι πως η ενσωματωμένημπαταρία του χειριστηρίου χρειάζεται 2.5 ώρες για να φορτίσει και καταφέρνει με αυτή να λειτουργήσει για περίπου 3 με 4 ώρες. Συνδυάζοντάς το με την απουσία καλωδίου USB για φόρτιση, το πρόβλημα είναι σημαντικό.
Μετά την επιλογή του Wii που ναι μεν αποδείχτηκε μεγάλη εμπορική επιτυχία για την ιαπωνική εταιρεία, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να αποτελέσει μια αξιόλογη πρόταση για τους hardcore gamers και το μεγαλύτερο μέρος των developers, η Nintendo αποφασίζει να στραφεί σε ένα σύστημα που και θα μπορεί να αποδώσει γραφικά στα επίπεδα των PlayStation 3 και Xbox 360 και να προσφέρει το κάτι παραπάνω σε επίπεδο gameplay, αλλά και να μην αλλοιώσει το χαρακτήρα της στο πρόσωπο των fans. Το αποτέλεσμα είναι το Wii U, μία νέα κονσόλα που χαρακτηρίζεται τόσο από τα HD γραφικά, όσο και από τον ξεχωριστό ρόλο του βασικού χειριστηρίου, του Wii U GamePad. Το Wii U GamePad είναι ένα ειδικό χειριστήριο με τη μορφή tablet και μία οθόνη αφής διαγωνίου 6.2 ιντσών στο κεντρικό τμήμα. Η οθόνη αυτή λειτουργεί διαφορετικά σε κάθε τίτλο και αξίζει να σημειώσουμε ότι μέχρι στιγμής μας έχει προσφέρει -στους λίγους διαθέσιμους τίτλους βέβαια- αρκετές και διαφορετικές εμπειρίες.
Στο Sonic & All-Stars: Racing Transformed χρησιμοποιείται για την επίδειξη του χάρτη και της τοποθεσίας του κάθε αγωνιζόμενου, στο New Super Mario Bros. U αναπαράγει ακριβώς την εικόνα που προβάλλεται στην τηλεόραση (ώστε να μπορεί κάποιος να παίξει και χωρίς να είναι ακριβώς μπροστά της), ενώ στο Nintendo Land υποστηρίζει έμπρακτα αυτό που η εταιρεία ορίζει ως… ασύμμετρο gameplay. Περισσότερα για το πώς αξιοποιείται το ειδικό χειριστήριο θα έχουμε πάντως την ευκαιρία να πούμε στα reviews που θα ακολουθήσουν μέσα στις επόμενες μέρες. Επιστρέφοντας στα του Wii U GamePad, πρέπει να τονίσουμε πως πρόκειται για ένα περιφερειακό που συνδέεται ασύρματα με το σύστημα και προσφέρει όλα τα κλασικά πλήκτρα εντολών, trigger buttons (σκανδάλες), σταυρό κατευθύνσεων, αισθητήρα NFC, ενώ χάρη στην ειδική λειτουργία του πλήκτρου TV (όπου ο χρήστης καταχωρεί τον κατασκευαστή της τηλεόρασής του), μπορεί πλέον να ξεχάσει το χειριστήριό της και να την ελέγχει με το περιφερειακό της Nintendo.
Οι εντολές είναι μεν απλές (πχ. έλεγχος φωνής, αλλαγή καναλιού και επιλογή εισόδου), ωστόσο σίγουρα μπορεί να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες του τηλεθεατή. Ακόμη, στο πίσω μέρος του υπάρχει και ένα ειδικό stylus για τις διάφορες λειτουργίες της οθόνης. Οι διαστάσεις του Wii U GamePad το φέρνουν κοντά στον όγκο ενός iPad, με σαφώς μεγαλύτερο βάρος ωστόσο και με έντονο το πλαστικό σε όλα τα σημεία. Το χειριστήριο έρχεται με δυνατότητα αποστολής εντολών με υπέρυθρες, jack ακουστικών και ειδικές λαβές για να μπορεί να προσαρμόζεται καλύτερα στα χέρια του χρήστη. Οι διαστάσεις της οθόνης του είναι 854x480 με πυκνότητα στα 158ppi και παρόλο που δεν αγγίζει καν τα όρια του 720p η απόδοσή του στα διάφορα games δε δημιουργεί καμία αίσθηση SD. Μέσω των διάφορων αισθητήρων που περιλαμβάνει (όπως τα accelerometer και gyroscope) επιτρέπει τη «διαφορετική» χρήση του στα games που τους εκμεταλλεύονται και συνολικά αφήνει καλές εντυπώσεις. Μοναδικό θέμα που ίσως αντιμετωπίσουν κυρίως οι hardcore fans είναι ότι από την μία το βάρος του δεν επιτρέπει την άνετη χρήση για πολλές ώρες (που θα πρέπει να περάσουν με τη συνοδεία του τροφοδοτικού), αλλά και δυσκολεύει σε περιπτώσεις που πχ. παίζει κάποιος ξαπλωμένος στο κρεβάτι του και πρέπει να κάνει κινήσεις στο περιβάλλον.
Η απόσταση, τέλος, των αναλογικών μοχλών από τα πλήκτρα είναι κι αυτή ένα θέμα, αλλά εντάσσεται περισσότερο στην κατηγορία των... παροχών που θέλουν χρόνο για να γίνουν συνήθεια. Η τελευταία παρατήρηση που μας ενόχλησε είναι το γεγονός πως ο μηχανισμός δόνησης του Wii U GamePad κάνει αρκετό θόρυβο, με αποτέλεσμα σε συνθήκες μέτριας έντασης της τηλεόρασης ή του home cinema, να ακούγεται μέσα από το πλαστικό κάλυμμα. Στα θετικά του Wii U GamePad πρέπει ωστόσο να εντάξουμε το γεγονός ότι η λειτουργία του ακόμη και αρκετά μέτρα μακριά από την κονσόλα (σε λογικά πλαίσια εντός σπιτιού) δεν αντιμετωπίσαμε την παραμικρή καθυστέρηση και αλλοίωση της εμπειρίας στο gameplay. Το μεγαλύτερο αρνητικό ωστόσο είναι πως η ενσωματωμένημπαταρία του χειριστηρίου χρειάζεται 2.5 ώρες για να φορτίσει και καταφέρνει με αυτή να λειτουργήσει για περίπου 3 με 4 ώρες. Συνδυάζοντάς το με την απουσία καλωδίου USB για φόρτιση, το πρόβλημα είναι σημαντικό.
Μέχρι στιγμής, κάθε σύστημα Wii U υποστηρίζει ένα Wii U GamePad και μένει να δούμε πότε θα αποφασίσει η Nintendo να άρει αυτό τον περιορισμό. Το θετικό στο σύστημα είναι πως υποστηρίζει και συνεργασία με Wii Remotes και Nunchuk περιφερειακά από το προηγούμενο σύστημα, με την προϋπόθεση βέβαια ότι ο χρήστης θα συνδέσει και την Sensor Bar (σημειώνεται ότι η ειδική αυτή μπάρα δεν περιλαμβάνεται στο φθηνότερο πακέτο αγοράς της κονσόλας). Τέλος, στον τομέα του ελέγχου, η Nintendo έχει δώσει στην κυκλοφορία και ένα νέο χειριστήριο που θυμίζει έντονα το Controller του Xbox 360 και φέρει την ονομασία Wii U Pro Controller.
Πέραν των video games, η Nintendo φαίνεται ότι για πρώτη φορά θα επενδύσει ιδιαίτερα και στον τομέα των εφαρμογών αναπαραγωγής και streaming πάσης φύσης multimedia αρχείων. Στις χώρες του εξωτερικού υποστηρίζονται υπηρεσίες όπως Netflix, Hulu Plus και Amazon Instant Video, ενώ στη χώρα μας το σύστημα έρχεται με προ-εγκατεστημένη την εφαρμογή του YouTube (η οποία ωστόσο χρειάζεται αναβάθμιση ακόμη και μετά το πρώτο firmware update). Μένει τέλος να δούμε και το Nintendo TiVii, το οποίο αναμένεται να ενεργοποιηθεί κάποια στιγμή μέσα στη νέα χρονιά. Όσον αφορά στα παραπάνω, η μοναδική υπηρεσία που μπορέσαμε να δοκιμάσουμε -όπως φαίνεται και από το κείμενο- είναι το YouTube, το οποίο ναι μεν κάνει άμεσα και άνετα stream, αλλά χρειάζεται άμεσα μεγάλη βελτίωση στις εντολές ελέγχου που διαφέρουν αρκετά από όλο το υπόλοιπο interface. Ο κάτοχος του συστήματος καλείται να πατήσει διάφορα πλήκτρα, αντί να αξιοποιήσει πλήρως την οθόνη αφής, με μία επιλογή που δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε ποτέ.
Η Nintendo έχει εφοδιάσει την αγορά με τρία διαφορετικά πακέτα αγοράς για την αγορά της Ευρώπης. Το πρώτο και πιο φθηνό ονομάζεται Basic, κοστίζει 320€ και περιλαμβάνει το σύστημα και το Wii U GamePad σε λευκό χρώμα, αποθηκευτικό χώρο 8GB και ένα καλώδιο HDMI. To μεσαίο πακέτο ονομάζεται Premium, έρχεται σε μαύρο χρωματισμό και προσφέρει εκτός από το σύστημα (με 32GB αποθηκευτικό χώρο), το Wii U GamePad και το HDMI καλώδιο, την Sensor Bar και το παιχνίδι Nintendo Land. Το πιο ακριβό από τα πακέτα είναι το ZombiU pack, το οποίο και περιλαμβάνει την Premium έκδοση της κονσόλας (με τα 32GB), ένα μαύρο Wii U GamePad, ένα Wii U Pro Contoller, την Sensor Bar και το παιχνίδι ZombiU της Ubisoft. Σε όλα τα πακέτα περιλαμβάνεται τόσο ο αντάπτορας του ρεύματος για το σύστημα, όσο και το τροφοδοτικό για το Wii U GamePad, το οποίο δεν μπορεί να φορτίσει μέσω USB από το σύστημα, την ώρα της δράσης με κάποιοι από τα παρελκόμενα καλώδια!
Το ίδιο το σύστημα είναι πιο μεγάλο σε μήκος από το Wii και έρχεται με στρογγυλεμένες γωνίες και ένα μαύρο ματ φινίρισμα. Οι τίτλοι του συστήματος έρχονται σε δίσκους ειδικού format και χωρητικότητα 25GB, ενώ σημειώνεται πως οι δίσκοι του GameCube δεν μπορούν να φορτωθούν. Στο μπροστινό τμήμα συναντάμε τα πλήκτρα Power και Eject, καθώς και το Slot-In drive. Ακριβώς από κάτω εντοπίζεται ένα ειδικό τμήμα που αποκαλύπτει δύο USB θύρες, καθώς και υποδοχή SD καρτών μνήμης. Στο πίσω μέρος υπάρχουν οι υποδοχές για το ρεύμα και την Sensor Bar, την έξοδο HDMI, καθώς και αυτή του AV Multi Out που υπάρχει και στα προηγούμενα συστήματα και χρησιμοποιείται για σύνδεση σε non-HD τηλεοράσεις.
Ο εσωτερικός αποθηκευτικός χώρος μπορεί να ενισχυθεί με τη σύνδεση οποιουδήποτε εξωτερικού δίσκου με χωρητικότητα έως και 2TB. Απλά σε αυτή την περίπτωση, γίνεται ειδικό format και δεν μπορεί να αναγνωριστεί από οποιαδήποτε άλλη συσκευή (εκτός αν ξανακάνετε format με άλλα δεδομένα). Μία σημαντική απουσία εξόδου/εισόδου είναι αυτή της θύρας LAN, καθώς το σύστημα υποστηρίζει μόνο σύνδεση με το διαδίκτυο μέσω WiFi (802.11 b/g/n). Αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε κάποιο καλώδιο LAN, θα χρειαστεί να αγοράσετε τον ειδικό αντάπτορα που συνδέεται σε μία από τις διαθέσιμες USB θύρες. Αφού τελειώσαμε με τα του hardware, ας ρίξουμε και μια ματιά στο λογισμικό που συνοδεύει το Wii U. Το περιβάλλον χρήσης του νέου συστήματος θυμίζει έντονα αυτό του Nintendo 3DS με τα πολλά μικρά τετράγωνα παράθυρα, στα οποία ο χρήστης ορίζει και από μία λειτουργία (πέραν των βασικών που υφίστανται και δεν μπορούν να διαγραφούν).
Μετά την έναρξη λειτουργίας της κονσόλας, στην τηλεόραση εμφανίζεται τo Mii του χρήστη, ενώ στο Wii U GamePad έρχεται το κεντρικό menu. Κάτω από τα παράθυρα αυτά υπάρχει μια σειρά εικονιδίων που περιλαμβάνει τις βασικότερες λειτουργίες που είναι το Miiverse, το Nintendo e-Shop, ο web browser, η εφαρμογή TiVii και ο τομέας των ειδοποιήσεων (notifications). Με το πάτημα, τέλος, του Home πλήκτρου στο χειριστήριο, εμφανίζεται ένα διαφορετικό menu ρύθμισης του χειριστηρίου, άμεσης μεταφοράς σε μία από τις πέντε προαναφερθείσες λειτουργίες, καθώς και στην απεικόνισης των χειριστηρίων που είναι συνδεδεμένα με το σύστημα, μαζί με την ενέργεια της μπαταρίας που τους έχει απομείνει.
Πέραν των video games, η Nintendo φαίνεται ότι για πρώτη φορά θα επενδύσει ιδιαίτερα και στον τομέα των εφαρμογών αναπαραγωγής και streaming πάσης φύσης multimedia αρχείων. Στις χώρες του εξωτερικού υποστηρίζονται υπηρεσίες όπως Netflix, Hulu Plus και Amazon Instant Video, ενώ στη χώρα μας το σύστημα έρχεται με προ-εγκατεστημένη την εφαρμογή του YouTube (η οποία ωστόσο χρειάζεται αναβάθμιση ακόμη και μετά το πρώτο firmware update). Μένει τέλος να δούμε και το Nintendo TiVii, το οποίο αναμένεται να ενεργοποιηθεί κάποια στιγμή μέσα στη νέα χρονιά. Όσον αφορά στα παραπάνω, η μοναδική υπηρεσία που μπορέσαμε να δοκιμάσουμε -όπως φαίνεται και από το κείμενο- είναι το YouTube, το οποίο ναι μεν κάνει άμεσα και άνετα stream, αλλά χρειάζεται άμεσα μεγάλη βελτίωση στις εντολές ελέγχου που διαφέρουν αρκετά από όλο το υπόλοιπο interface. Ο κάτοχος του συστήματος καλείται να πατήσει διάφορα πλήκτρα, αντί να αξιοποιήσει πλήρως την οθόνη αφής, με μία επιλογή που δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε ποτέ.
Η Nintendo έχει εφοδιάσει την αγορά με τρία διαφορετικά πακέτα αγοράς για την αγορά της Ευρώπης. Το πρώτο και πιο φθηνό ονομάζεται Basic, κοστίζει 320€ και περιλαμβάνει το σύστημα και το Wii U GamePad σε λευκό χρώμα, αποθηκευτικό χώρο 8GB και ένα καλώδιο HDMI. To μεσαίο πακέτο ονομάζεται Premium, έρχεται σε μαύρο χρωματισμό και προσφέρει εκτός από το σύστημα (με 32GB αποθηκευτικό χώρο), το Wii U GamePad και το HDMI καλώδιο, την Sensor Bar και το παιχνίδι Nintendo Land. Το πιο ακριβό από τα πακέτα είναι το ZombiU pack, το οποίο και περιλαμβάνει την Premium έκδοση της κονσόλας (με τα 32GB), ένα μαύρο Wii U GamePad, ένα Wii U Pro Contoller, την Sensor Bar και το παιχνίδι ZombiU της Ubisoft. Σε όλα τα πακέτα περιλαμβάνεται τόσο ο αντάπτορας του ρεύματος για το σύστημα, όσο και το τροφοδοτικό για το Wii U GamePad, το οποίο δεν μπορεί να φορτίσει μέσω USB από το σύστημα, την ώρα της δράσης με κάποιοι από τα παρελκόμενα καλώδια!
Το ίδιο το σύστημα είναι πιο μεγάλο σε μήκος από το Wii και έρχεται με στρογγυλεμένες γωνίες και ένα μαύρο ματ φινίρισμα. Οι τίτλοι του συστήματος έρχονται σε δίσκους ειδικού format και χωρητικότητα 25GB, ενώ σημειώνεται πως οι δίσκοι του GameCube δεν μπορούν να φορτωθούν. Στο μπροστινό τμήμα συναντάμε τα πλήκτρα Power και Eject, καθώς και το Slot-In drive. Ακριβώς από κάτω εντοπίζεται ένα ειδικό τμήμα που αποκαλύπτει δύο USB θύρες, καθώς και υποδοχή SD καρτών μνήμης. Στο πίσω μέρος υπάρχουν οι υποδοχές για το ρεύμα και την Sensor Bar, την έξοδο HDMI, καθώς και αυτή του AV Multi Out που υπάρχει και στα προηγούμενα συστήματα και χρησιμοποιείται για σύνδεση σε non-HD τηλεοράσεις.
Ο εσωτερικός αποθηκευτικός χώρος μπορεί να ενισχυθεί με τη σύνδεση οποιουδήποτε εξωτερικού δίσκου με χωρητικότητα έως και 2TB. Απλά σε αυτή την περίπτωση, γίνεται ειδικό format και δεν μπορεί να αναγνωριστεί από οποιαδήποτε άλλη συσκευή (εκτός αν ξανακάνετε format με άλλα δεδομένα). Μία σημαντική απουσία εξόδου/εισόδου είναι αυτή της θύρας LAN, καθώς το σύστημα υποστηρίζει μόνο σύνδεση με το διαδίκτυο μέσω WiFi (802.11 b/g/n). Αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε κάποιο καλώδιο LAN, θα χρειαστεί να αγοράσετε τον ειδικό αντάπτορα που συνδέεται σε μία από τις διαθέσιμες USB θύρες. Αφού τελειώσαμε με τα του hardware, ας ρίξουμε και μια ματιά στο λογισμικό που συνοδεύει το Wii U. Το περιβάλλον χρήσης του νέου συστήματος θυμίζει έντονα αυτό του Nintendo 3DS με τα πολλά μικρά τετράγωνα παράθυρα, στα οποία ο χρήστης ορίζει και από μία λειτουργία (πέραν των βασικών που υφίστανται και δεν μπορούν να διαγραφούν).
Μετά την έναρξη λειτουργίας της κονσόλας, στην τηλεόραση εμφανίζεται τo Mii του χρήστη, ενώ στο Wii U GamePad έρχεται το κεντρικό menu. Κάτω από τα παράθυρα αυτά υπάρχει μια σειρά εικονιδίων που περιλαμβάνει τις βασικότερες λειτουργίες που είναι το Miiverse, το Nintendo e-Shop, ο web browser, η εφαρμογή TiVii και ο τομέας των ειδοποιήσεων (notifications). Με το πάτημα, τέλος, του Home πλήκτρου στο χειριστήριο, εμφανίζεται ένα διαφορετικό menu ρύθμισης του χειριστηρίου, άμεσης μεταφοράς σε μία από τις πέντε προαναφερθείσες λειτουργίες, καθώς και στην απεικόνισης των χειριστηρίων που είναι συνδεδεμένα με το σύστημα, μαζί με την ενέργεια της μπαταρίας που τους έχει απομείνει.
Το βασικότερο πρόβλημα του Wii U menu είναι αυτό που τονίστηκε από τα πρώτα λεπτά επαφής μαζί του και δεν διορθώθηκε μετά το μεγάλο πρώτο firmware update που χρειάστηκε περί τη μία ώρα για να κατέβει και να εγκατασταθεί στο σύστημα. Είναι σχεδόν αδιανόητο για κονσόλα να απαιτείται ένα χρονικό διάστημα 7-12 δευτερολέπτων για την πλοήγηση ανάμεσα στις διάφορες λειτουργίες του menu. Κάθε επιλογή κλείνει την προηγούμενη εφαρμογή που είναι ανοιχτή, μας επιστρέφει στο κεντρικό menu και μας οδηγεί σε μία οθόνη loading που καταφέρνει και να εκνευρίσει και να κουράσει το χρήστη που θέλει πχ. να πλοηγηθεί στο διαδίκτυο, να δει τα mail του, να δει τα notifications του και να φορτώσει ένα παιχνίδι. Οι casual gamers που σαφώς και θα ασχοληθούν μόνο με τα games και λιγότερο με το interface, σαφώς και δε θα ενοχληθούν, ωστόσο το σύστημα δεν απευθύνεται μόνο σε αυτούς.
Όσο για τα Wii games, αυτά χρειάζονται μια ειδική διαδικασία για να φορτώσουν και κατά τη διάρκεια της οποίας απενεργοποιείται το Wii U GamePad και τον πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνουν τα κλασικά Wii Remotes. H μεταφορά περιεχομένου γίνεται με μία ανάλογη διαδικασία που έχουμε συνηθίσει και σε άλλα συστήματα με το χρήστη να χρειάζεται να έχει και τις δύο κονσόλες (Wii και Wii U) ανοιχτές και ταυτόχρονα συνδεδεμένες στο διαδίκτυο, ενώ μεταφέρει το περιεχόμενο με τον κλασικό τρόπο (SD Cards). Για πρώτη φορά η Nintendo φαίνεται πως έχει αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά και με το online περιεχόμενο, προσφέροντας έτσι μία σειρά λειτουργιών που δείχνουν ότι θα μας κρατήσουν κολλημένους στα games ταυτόχρονα με τους φίλου μας. Ο χρήστης διαλέγει ένα Nintendo ID, το οποίο και μπορεί να αξιοποιήσει με τρόπο παρόμοιο των usernames στα Sony Entertainment Network και Xbox Live. Το -παράλογο για την εποχή- όριο των 100 φίλων που έχουμε συναντήσει κι αλλού υφίσταται και στο Nintendo Network και ευελπιστούμε σύντομα να δούμε να φεύγει και αυτός ο περιορισμός από παντού. Όταν ο στόχος είναι η μεγαλύτερη και πιο άνετη σύνδεση μέσω των διαδικτυακών υπηρεσιών, τέτοιες αποφάσεις μόνο ως τροχοπέδη λειτουργούν.
Το ηλεκτρονικό κατάστημα δε διαφέρει από οτιδήποτε έχουμε συναντήσει μέχρι σήμερα, αφού ουσιαστικά μιλάμε για μία σελίδα που περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες, στις οποίες χωρίζει το περιεχόμενο. Υπάρχουν εφαρμογές, full games για download (σε τιμές ίδιες με του λιανεμπορίου!), καθώς και διάφορες υπηρεσίες που στην παρούσα φάση περιορίζονται στο YouTube (που είναι ήδη εγκατεστημένο) και στο UPlay της Ubisoft. Μία σειρά από videos που γίνονται stream έρχεται να προσθέσει την έννοια των trailers, ενώ από δοκιμαστικές εκδόσεις σε πρώτη φάση πετύχαμε μόνο το FIFA 13. Μέσω του Miiverse υπάρχει η δυνατότητα ανταλλαγής σύντομων μηνυμάτων και εικόνων με τους φιλικά συνδεδεμένους λογαριασμούς, ενώ το Wii U Chat video επιτρέπει αυτό που λέει το όνομά του. Ο browser που ενσωματώνει το λειτουργικό είναι μια καλή εφαρμογή, χωρίς ωστόσο να προσφέρει το κάτι αξιοπρόσεκτο που θα κάνει τους περισσότερους να τον αξιοποιήσουν.
Όταν δε, αρκετές HD τηλεοράσεις έρχονται και με δικές τους προτάσεις, θα περίμενε κανείς από τη Nintendo να κάνει το κάτι παραπάνω για να τους ωθήσει να αξιοποιήσουν την πρότασή της. Επιτρέπεται η φόρτωση πολλαπλών καρτελών (tabs), η εισαγωγή url με το Wii U GamePad, καθώς και η αλληλεπίδραση με τα διάφορα sites μέσω της οθόνης αφής. Οι ελληνικές γραμματοσειρέςεμφανίζονται αξιοπρεπώς και έτσι θα μπορείτε τουλάχιστον όσο είσαστε στο menu να επισκέπτεστε και τα αγαπημένα σας sites. Οι πρώτες εντυπώσεις από το Wii U είναι θετικότατες και σίγουρα δείχνουν ότι η Nintendo ξέφυγε για τα καλά από τη λογική εξυπηρέτησης μόνο του casual κοινού, θυσιάζοντας τους hardcore fans που τόσα χρόνια την ακολουθούν πιστά.
Με τη βοήθεια του Wii U GamePad, το σύστημα μπορεί να μεταφέρει στην οθόνη του σπιτιού τις πολλαπλές επιλογές που είχαν δοθεί και στο Nintendo DS και το Nintendo 3DS και για πρώτη φορά το ασύμμετρο gaming μπορεί να αποτελέσει γεγονός. Ειδικά στα τοπικά multiplayer sessions, με τη βοήθεια των developers, είναι σίγουρο πως πολλοί θα επιλέγουν να διασκεδάζουν στον ίδιο χώρο με τους φίλους τους, από το να κάθεται ο καθένας στο σπίτι του.
Όσο για τα Wii games, αυτά χρειάζονται μια ειδική διαδικασία για να φορτώσουν και κατά τη διάρκεια της οποίας απενεργοποιείται το Wii U GamePad και τον πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνουν τα κλασικά Wii Remotes. H μεταφορά περιεχομένου γίνεται με μία ανάλογη διαδικασία που έχουμε συνηθίσει και σε άλλα συστήματα με το χρήστη να χρειάζεται να έχει και τις δύο κονσόλες (Wii και Wii U) ανοιχτές και ταυτόχρονα συνδεδεμένες στο διαδίκτυο, ενώ μεταφέρει το περιεχόμενο με τον κλασικό τρόπο (SD Cards). Για πρώτη φορά η Nintendo φαίνεται πως έχει αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά και με το online περιεχόμενο, προσφέροντας έτσι μία σειρά λειτουργιών που δείχνουν ότι θα μας κρατήσουν κολλημένους στα games ταυτόχρονα με τους φίλου μας. Ο χρήστης διαλέγει ένα Nintendo ID, το οποίο και μπορεί να αξιοποιήσει με τρόπο παρόμοιο των usernames στα Sony Entertainment Network και Xbox Live. Το -παράλογο για την εποχή- όριο των 100 φίλων που έχουμε συναντήσει κι αλλού υφίσταται και στο Nintendo Network και ευελπιστούμε σύντομα να δούμε να φεύγει και αυτός ο περιορισμός από παντού. Όταν ο στόχος είναι η μεγαλύτερη και πιο άνετη σύνδεση μέσω των διαδικτυακών υπηρεσιών, τέτοιες αποφάσεις μόνο ως τροχοπέδη λειτουργούν.
Το ηλεκτρονικό κατάστημα δε διαφέρει από οτιδήποτε έχουμε συναντήσει μέχρι σήμερα, αφού ουσιαστικά μιλάμε για μία σελίδα που περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες, στις οποίες χωρίζει το περιεχόμενο. Υπάρχουν εφαρμογές, full games για download (σε τιμές ίδιες με του λιανεμπορίου!), καθώς και διάφορες υπηρεσίες που στην παρούσα φάση περιορίζονται στο YouTube (που είναι ήδη εγκατεστημένο) και στο UPlay της Ubisoft. Μία σειρά από videos που γίνονται stream έρχεται να προσθέσει την έννοια των trailers, ενώ από δοκιμαστικές εκδόσεις σε πρώτη φάση πετύχαμε μόνο το FIFA 13. Μέσω του Miiverse υπάρχει η δυνατότητα ανταλλαγής σύντομων μηνυμάτων και εικόνων με τους φιλικά συνδεδεμένους λογαριασμούς, ενώ το Wii U Chat video επιτρέπει αυτό που λέει το όνομά του. Ο browser που ενσωματώνει το λειτουργικό είναι μια καλή εφαρμογή, χωρίς ωστόσο να προσφέρει το κάτι αξιοπρόσεκτο που θα κάνει τους περισσότερους να τον αξιοποιήσουν.
Όταν δε, αρκετές HD τηλεοράσεις έρχονται και με δικές τους προτάσεις, θα περίμενε κανείς από τη Nintendo να κάνει το κάτι παραπάνω για να τους ωθήσει να αξιοποιήσουν την πρότασή της. Επιτρέπεται η φόρτωση πολλαπλών καρτελών (tabs), η εισαγωγή url με το Wii U GamePad, καθώς και η αλληλεπίδραση με τα διάφορα sites μέσω της οθόνης αφής. Οι ελληνικές γραμματοσειρέςεμφανίζονται αξιοπρεπώς και έτσι θα μπορείτε τουλάχιστον όσο είσαστε στο menu να επισκέπτεστε και τα αγαπημένα σας sites. Οι πρώτες εντυπώσεις από το Wii U είναι θετικότατες και σίγουρα δείχνουν ότι η Nintendo ξέφυγε για τα καλά από τη λογική εξυπηρέτησης μόνο του casual κοινού, θυσιάζοντας τους hardcore fans που τόσα χρόνια την ακολουθούν πιστά.
Με τη βοήθεια του Wii U GamePad, το σύστημα μπορεί να μεταφέρει στην οθόνη του σπιτιού τις πολλαπλές επιλογές που είχαν δοθεί και στο Nintendo DS και το Nintendo 3DS και για πρώτη φορά το ασύμμετρο gaming μπορεί να αποτελέσει γεγονός. Ειδικά στα τοπικά multiplayer sessions, με τη βοήθεια των developers, είναι σίγουρο πως πολλοί θα επιλέγουν να διασκεδάζουν στον ίδιο χώρο με τους φίλους τους, από το να κάθεται ο καθένας στο σπίτι του.
Τα όποια παράπονά μας παραμένουν ως προς την μπαταρία του Wii U GamePad που σίγουρα θα προκαλέσει πονοκέφαλο στους χρήστες και δεν μπορεί να λυθεί άμεσα με ένα απλό software update. Ακόμη, το menu του συστήματος θα πρέπει να γίνει άμεσα πολύ πιο γρήγορο, ενώ άμεσα θα πρέπει να αρχίσουν να εμφανίζονται και system seller games για να βοηθηθεί η ανάπτυξη της εγκατεστημένης βάσης και να πάρουν τα studios αποφάσεις για εμπλουτισμό του line-up του συστήματος. Τέλος, θα πρέπει σύντομα οι ομάδες ανάπτυξης να αξιοποιήσουν και τονπεριφερειακό ήχο γιατί υπάρχουν gamers που σίγουρα το εκτιμούν (όπως ο υπογράφων). Είναι μοναδική η αίσθηση να βλέπεις στον ενισχυτή του home cinema την εικόνα καρφωμένη στα 1080p και τον ήχο στα 3/2/1 (5.1), αλλά να απολαμβάνεις τα εφέ και τη μουσική μόνο από τα μπροστινά κανάλια/ηχεία.
Κλείνοντας, μία σημείωση που θα πρέπει να έχετε στα υπόψιν είναι πως όταν παίζετε κοντά στο home cinema σας, θα πρέπει να κλείνετε τον ήχο στο Wii U GamePad, καθώς και τα δύο μεταφέρουν ταυτόχρονα τα ίδια ακούσματα και το όλο αυτό μπέρδεμα λειτουργεί εις βάρος της συνολικής εμπειρίας. Σε σχέση με το Wii, η Nintendo κάνει πολλά βήματα προς τα μπροστά υλοποιώντας ένα νέο στιλ παιχνιδιού, συνδυάζοντας πολλά από τα χαρακτηριστικά που έκαναν πετυχημένο και προσιτό το προηγούμενο σύστημά της, αλλά και προσφέροντας για πρώτη φορά μία σοβαρή online υπηρεσία. Τα κλασικά games της ιαπωνικής εταιρείας, όπως το Mario, το Pikmin, τοZelda και το Luigi’s Mansion (αν και τα περισσότερα εμφανίζονται αυτή τη στιγμή ως mini-games) σε HD είναι πραγματικά απόλαυση και ευελπιστούμε πως και οι πλήρεις εκδόσεις τους θα μπορέσουν να μας αποζημιώσουν που τόσα χρόνια βολευόμασταν με custom λύσεις τύπου Dolphin.
Το μεγάλο ερώτημα για το αν το Wii U αποτελεί σύστημα της τωρινής ή της επόμενης γενιάς, μπορεί να απαντηθεί με μία υποσημείωση. Κοιτώντας απλά το hardware και μένοντας σε αυτό, το σύστημα είναι τωρινής γενιάς και έρχεται να σταθεί δίπλα στα Xbox 360 και PS3, προσφέροντας απλά περισσότερες δυνατότητες στο gameplay και ίσως μπορέσει σχετικά άμεσα να δείξει τα «δόντια» του. Παρόλα αυτά, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι παρόλο που η κονσόλα δεν ανοίγει την επόμενη γενιά, αλλά δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις να αποφέρει κερδοφορία στην ιαπωνική εταιρεία, κατά τη διάρκεια της μετάβασης από την τωρινή. Δεν είναι τυχαίο ότι τα επίσημα specs δε δόθηκαν ποτέ στη δημοσιότητα και αναγκάστηκαν πηγές όπως το Digital Foundry να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά για να ρίξουν φως στην υπόθεση.
Η Nintendo σε καμία των περιπτώσεων δε θέλει να περάσει στο μυαλό των καταναλωτών ότι δίνει στην αγορά ένα σύστημα ανταγωνιστικό των PS3 και Xbox 360 στο τέλος της πορείας των δύο ανταγωνιστών της και γι’ αυτό έκανε την επένδυση στο Wii U GamePad. Η ιαπωνική εταιρεία έριξε το βάρος στη διαφορετικότητα, έδειξε ότι συνεχίζει να ασπάζεται το δόγμα ότι το hardware δεν φέρνει τη διασκέδαση, αλλά το εναλλακτικό gameplay και αυτή τη φορά έχει εφοδιάσει το προϊόν της με όσα χρειάζεται για να της αποφέρει κέρδη. Το αν θα τα καταφέρει, θα το δούμε στην πορεία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει μπροστά της σχεδόν ένα χρόνο που θα «παίζει» μόνη από πλευράς οικιακών συστημάτων και θα είναι έτοιμη -αν χρειαστεί- να προχωρήσει άμεσα και σε μια γενναιότατη πτώση τιμής. Μέχρι τότε…
Κλείνοντας, μία σημείωση που θα πρέπει να έχετε στα υπόψιν είναι πως όταν παίζετε κοντά στο home cinema σας, θα πρέπει να κλείνετε τον ήχο στο Wii U GamePad, καθώς και τα δύο μεταφέρουν ταυτόχρονα τα ίδια ακούσματα και το όλο αυτό μπέρδεμα λειτουργεί εις βάρος της συνολικής εμπειρίας. Σε σχέση με το Wii, η Nintendo κάνει πολλά βήματα προς τα μπροστά υλοποιώντας ένα νέο στιλ παιχνιδιού, συνδυάζοντας πολλά από τα χαρακτηριστικά που έκαναν πετυχημένο και προσιτό το προηγούμενο σύστημά της, αλλά και προσφέροντας για πρώτη φορά μία σοβαρή online υπηρεσία. Τα κλασικά games της ιαπωνικής εταιρείας, όπως το Mario, το Pikmin, τοZelda και το Luigi’s Mansion (αν και τα περισσότερα εμφανίζονται αυτή τη στιγμή ως mini-games) σε HD είναι πραγματικά απόλαυση και ευελπιστούμε πως και οι πλήρεις εκδόσεις τους θα μπορέσουν να μας αποζημιώσουν που τόσα χρόνια βολευόμασταν με custom λύσεις τύπου Dolphin.
Το μεγάλο ερώτημα για το αν το Wii U αποτελεί σύστημα της τωρινής ή της επόμενης γενιάς, μπορεί να απαντηθεί με μία υποσημείωση. Κοιτώντας απλά το hardware και μένοντας σε αυτό, το σύστημα είναι τωρινής γενιάς και έρχεται να σταθεί δίπλα στα Xbox 360 και PS3, προσφέροντας απλά περισσότερες δυνατότητες στο gameplay και ίσως μπορέσει σχετικά άμεσα να δείξει τα «δόντια» του. Παρόλα αυτά, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι παρόλο που η κονσόλα δεν ανοίγει την επόμενη γενιά, αλλά δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις να αποφέρει κερδοφορία στην ιαπωνική εταιρεία, κατά τη διάρκεια της μετάβασης από την τωρινή. Δεν είναι τυχαίο ότι τα επίσημα specs δε δόθηκαν ποτέ στη δημοσιότητα και αναγκάστηκαν πηγές όπως το Digital Foundry να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά για να ρίξουν φως στην υπόθεση.
Η Nintendo σε καμία των περιπτώσεων δε θέλει να περάσει στο μυαλό των καταναλωτών ότι δίνει στην αγορά ένα σύστημα ανταγωνιστικό των PS3 και Xbox 360 στο τέλος της πορείας των δύο ανταγωνιστών της και γι’ αυτό έκανε την επένδυση στο Wii U GamePad. Η ιαπωνική εταιρεία έριξε το βάρος στη διαφορετικότητα, έδειξε ότι συνεχίζει να ασπάζεται το δόγμα ότι το hardware δεν φέρνει τη διασκέδαση, αλλά το εναλλακτικό gameplay και αυτή τη φορά έχει εφοδιάσει το προϊόν της με όσα χρειάζεται για να της αποφέρει κέρδη. Το αν θα τα καταφέρει, θα το δούμε στην πορεία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει μπροστά της σχεδόν ένα χρόνο που θα «παίζει» μόνη από πλευράς οικιακών συστημάτων και θα είναι έτοιμη -αν χρειαστεί- να προχωρήσει άμεσα και σε μια γενναιότατη πτώση τιμής. Μέχρι τότε…
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου